آن زمانی که ما پینوکیو می دیدیم تقریبا کسی در مدرسه دروغ نمی گفت. عجب تأثیری این کارتون ها روی ما می گذاشت! کاش الان هم این اتفاق می افتاد و در مقابل هر دروغ و سر کار گذاشتن و کلک زدن و دودره بازیِ برخی از آقایان، دماغی، گوشی، چشمی و یا حتی دُمی از آنها بیرون می زد، تا شاید کمتر از این کارها بکنند. البته این را هم بگویم که تأثیرات کارتون ها به همین جا ختم نمی شد، مدتها هم بود که بچه ها، اسفناج می خوردند و با هم دعوا می کردند! اما این نکته را به مسئولان زبل، گوشزد کنم که ملوان ما! تا آنجا که بنده به خاطر دارم بیشتر دستش به خیر بلند می شد!! خلاصه بد نیست بعضی از مسئولین محترم بنشینند پا بپای دلبندانشان خاطرات کودکی را مرور کنند. پیشنهاد من در مرحله اول، همین پینوکیوست بعد رابین هود و کارآگاه گجت! البته شما هم اگر پیشنهادی دارید بفرمایید...