دست و پایش را گم کرده بود - یزید!-

برایش

مهمان سرزده آمده بود...

"ابو تنتاک محمد بن اسحق سجستانی" تاجر و متمولی بود نامی از اهالی سجستان. وی به پرخوری و شکم بارگی شهره ی شهر بود. همی چربی اندوخته و شکمی فراهم کرده بود فراهم کردنی. خوان طعامش را پنج غلام طبخ می نمودند و هفت کنیز به زینت طبع می آراستند

ایام به همین منوال گذشت تا آنکه روزی کار وی، به طبیب گرفتار آمد! دادن زیر قالی ها و نسخه های عجیب و غریب موثر نیفتاد و حاصل آن شد که ابو تنتاک را تحرک باید! و علاجی نباشد جز این. لکن چگونه تحرک می توانست کرد؟ همو که برای قضای حاجت، از فرنگ مستراحی آورده بودند به بهایی گزاف. ابوتنتاک تاملی کرد و بسی اندیشید تا آنکه فکری به ذهنش خطور کرد به غایت کارامد.

وی دو تن از غلامان چابک خویش را مامور کرده بود که بر زمین بخسبند و پا بر کت و کول او بنهند و آهسته پای خود، باز و بسته کنند و وی را حرکت بدهند تا با این کار شکم از تن بزداید، اتفاقا این نیز موثر افتاد. اما دیری نپایید که آن غلامان گریختند. وکار وی ابتر بماند و کلسترول غالب آمد و بمرد! کل نفس ذائقه الموت

خلف صالح ابوتنتاک این اندیشه رفیع و فعل عظیم را سینه به سینه به نسل های بعد منتقل نمودند و امروز نوادگان آن تاجر برجسته و آن متفکر عالی مقام، قوه ی تخیل و تفکر را با صنعت و آناتومی در هم آمیختند و شبیه سازی نمودند آن اندیشه ی بلند را. تا بشریت، از این معضل صعب و لاینحل- که او دشواری تحرک باشد- رهایی یابد. لذا ابزاری بساختند با همان کارایی دو غلام که حتی فرار کردن نتواند، و به رسم یادبود، نام آن مرحوم را بر ابزار نهادند و تنتاک را به بازار روانه نمودند روانه نمودنی!

باشد که از این فعل خیر، روح آن مرحوم شاد گردد و نور به آن قبر شریف باریدن بگیرد.

سوخت

دودش

به چشم ما رفت...

آب در دمای صد درجه به جوش می آید

و من

در دمای اعتدال...

تشکری بی تعارف از پاورقی همیشه در متن؛ که قالب وبلاگ خودش رو در اختیار ما گذاشت.

هم بحثی

مرا کاشت

به بار نشستم!

نه کراوات

نه دستمال گردن

هیچکدام

به یقه ی دیپلماتت نمی آید...

اول فکر کردم تئاتر خیابانیست. یا یک معرکه گیر است، که بساط دروغ و خرافات خودش را پهن کرده و مخ مردم را اسکاج می کشد. جلوتر که رفتم دیدم دو نفر که نزدیک بوده با هم تصادف کنند از ماشینها پیاده شده اند و کف خیابان می غلطند و به قصد کشت هم دیگر را میزنند. از آنهمه حسن ظن و آرامش مردم لذت بردم!

البته در کمال آرامش، عده ای مشغول تجزیه و تحلیل دعوا بودند. یکی از آنها راست می گفت من هم احساس می کردم زور راننده ی پراید بیشتر بود...

انگار

عطش را هم برای فرزندانت

به ارث گذاشتی 

قسمت بود، این فرزند هم حسینی شهید بشود...

سالروز شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت

بعنوان یک ایرانی از اقای آمریکا پاسخ این ها رو می خوام:

- کودتای نوژه

-حمله به ایران در واقعه ی طبس

- ایران هراسی و اسلام هراسی با استفاده از ابزار های مختلف، مثل هالیوود

- حمایت همه جانبه از صدام برای حمله به ایران

- ساقط کردن هواپیمای مسافری ایران و تقدیر از فرمانده ناو وینسنس

- حمایت از گروهک های تروریستی در مرزهای افغانستان، پاکستان و عراق

- تهدید مستمر ملت ایران به حمله ی نظامی

- سی سال تحریم

- تهاجم فرهنگی و جنگ نرم علیه ایران

- ترور دانشمندان هسته ای در ایران با همکاری موساد

- و...

شاید پاسخ به این ها همون مقدماتی باشه که اقای رئیس جمهور می گفتند شاید!